پروین درباره مهم ترین اتفاق زندگی اش می گوید: مادر من یکی از مادران نمونه بود و هر زمانی که مشکل داشتم به دادم می رسید و همیشه یاورم بود.

وقتی که او فوت کرد تا مدت ها بیچاره و آواره بودم، با این که خودم خانواده داشتم، اما وابسته به مادرم بودم چون در تمام مدت دوست و یاورم بود.

 او وقتی فوت کرد تا مدت ها گریه می کردم و حالا هم هر پنجشنبه اگر در تهران باشم حتما به سر خاکش می روم و با او درددل می کنم.

 من نوکر مادرم بودم و هر کاری برای او می کردم، اما هنوز ناراحتم که چرا بیشتر به او خدمت نکردم. مرگ مادرم بدترین اتفاق زندگی ام است و او را هیچ گاه فراموش نمی کنم