مرا در بیستون ،بر خاک بسپارید که تا شبها                      نهم بی همزبانی را ،برای کوهکن گویم

بگویم عاشقم ،بی همدمم، دیوانه ام، مستم                    نمی دانم کدامین حال درد خویشتن گویم

از آن گم گشته ی من هم نشانی آور ای قاصد                که چون یعقوب نابینا سخن با پیرهن گویم

تو می آیی به بالینم ،ولی آندم که در خاکم                      خوش آمد گویمت اما ... در آغوش کفن گویم!