امام‏رضاعلیه السلام یکى از امامانى است که این فرصت را براى ما فراهم مى‏آورد تا بیشترفضایل حضرتش بهره‏مند شویم.
از آنجاکه ائمه‏علیهم السلام همگى در پیشگاه خداوندنورى واحد هستند، بنابراین بابهره‏گیرى از مسیره امام رضا و شناخت آن درواقع درپى این مقصود هستیم که سیره دیگر ائمه بزرگوار را که درود خدابرایشان باد، بشناسیم.
نگارنده براین باور است که دوران زندگى امام رضا آغاز مرحله نوین‏حیات تشیّع است، زیرا در این مرحله افکار ودیدگاههاى شیعه از مرحله‏پنهانى به درآمد و آشکار شد.
پس از این دوره بود که شیعیان در برخى ازمناطق خاص، همواره به نام گروهى مخالف و مبارز مطرح مى‏شدند، و در تمام‏شهرها وجود شیعیان علنى گردید.
على بن موسى را بدین دلیل ملقب به لقب"رضا" کردند که پیشتوانى بود که موافق و مخالف بدو خرسند و راضى بودند.
اینک ما به گفتار از زندگى و سیماى آن امام بزرگ تبرک مى‏جوییم و ازپرودگار مى‏خواهیم که شناخت او و پیروانش را به ما روزى گرداند و ما را ازشفاعت آن امام و نیز شفاعت جدّش محمد مصطفى‏صلى الله علیه وآله بهره‏مند سازد.
نام: على‏ پدر و مادر: امام موسى کاظم و نجمه‏ شهرت: رضا کنیه: ابو الحسن‏ زمان و محلّ تولّد: 11 ذیقعده سال 148 ه.
ق در مدینه.
زمان و محلّ شهادت: آخر صفر 203 ه.
ق در سنّ 55 سالگى، به‏وسیله مأمون، مسموم و در سناباد نوقان که امروز یکى از محلّه‏هاى مشهد است به شهادت رسید
مرقد شریف: مشهد مقدّس‏ دوران زندگى: در سه بخش: 1 - قبل از امامت،
بعد از امامت، 17 سال در مدینه - بعد از امامت، سه سال در خراسان، که حسّاسترین دوره زندگى سیاسى آن‏حضرت، بشمار مى‏آید.
آن‏حضرت، تنها یک فرزند امام جواد داشت که هنگام شهادت پدر، در سن هفت سالگى بود.